به چشم هایت اعتماد نکن

تو هم یک محصولی! محصول تلاش هایی که خودت و دیگران برای تو صورت داده اند! اکنون هر چه هم که شده باشی ، خوب یا بد ، بدون اینکه لازم باشد یک حساب سرانگشتی انجام شود، می توان گفت بسیار زیاد وقت و هزینه صرف تو شده است تا تو شده ای اینی که هستی! 

این تو، را نمی توان به راحتی شناخت، پدر و مادر، دوستان، محیط، کتاب هایی که خوانده ای، فیلم هایی که دیده ای، آهنگ هایی که گوش داده ای، معلم هایت از ابتدایی تا دانشگاه و همهُ همه های دیگری که نمی توان نوشت و گفت، توی تو را تشکیل داده است.

بخواهی یا نخواهی این ها تلاش های توست ، تلاش هایی که انتخابشان کرده ای! یا مجبور بوده ای که انتخابشان کنی یا کلن مجبور بوده ای و حقی برای انتخاب نداشته ای. بی شک توی تو را نمی توان با دیدن شناخت! من به چشم هایم اعتماد ندارم! مدت هاست که دیدن ارضایم نمی کند! اصلن صرف دیدن ‌فهم را کور می کند و مسیر فهمیدن را دشوار و دور و گاهی حتی غیرممکن.  

به چشم هایت اعتماد نکن! آخر این چشم ها هندوانه را می بیند، می خورد ، حس می کند چقدر حجیم شده است با خوردن یک پر هندوانه و حتی فکر می کند هندوانه ی به این برزگی حتمن درختی دارد به چه بزرگی تر! آنوقت انتهای این همه فکر و تلاش در ۱۰۰ گرم هندوانه می شود ۲۳ کالری! و ساختارش هم نه درخت که بوته است ، بوته، می فهمی ، هندوانه به آن بزرگی محصول بوته است. 

اما گردو! این کوچک پر انرژی در ۱۰۰ گرمش ۶۲۵ کالری به چشم بهم زدنی نصیبت می کند. ظاهرش هم اصلن به باطنش نمی آید، تازه ، گردوی به این کوچکی محصول درختی است تنومند، قطور که به هیچ وجه به قیافه ی این گردوی پرمغز کوجک نمی آید. 

نمی آید، اصلن هیچ دیدنی به آنچه مطابق با واقع است نمی آید! گردو و هندوانه که فقط یک مثلن ساده است، وسط این همه هیاهوی نیامدن هایی که از دیدن نشات می گیرد.