ضیافت
گاهی اوقات تو صحبت ها! یا نوشته ها یه چیزی می شنوی یا می خونی که برات جذاب میشه، فهمیدنش، اصطلاح عشق افلاطونی هم برای من از این دست ، گاهی اوقاتا بود، که باعث بشینم ضیافت رو بخونم.
یادمه یه بار سر کلاس قوام صفری، یکی از بچه ها پرسید اینکه میگن سقراط بچه باز بوده درسته، دیگه چشمتون روز بد نبینه، اونقدر عصبانی شد و کار بالا کشید که بیشتر از ۸۰% بچه ها اون ترم افتادن. حالا هشتاد درصد نبود هفتاد درصد بود. چرا این خاطره رو گفتم چون احتمالن اون دانشجو این کتاب رو اونوقت خونده بوده و شرح حال دل بستن سقراط هم به پسرای خوشگل که از زبان افلاطون نقل میشه یکی دوتا نیست! به هر حال می تونه سوتفاهم پیش بیاره. از طرفی اونجوری که من متوجه شدم روایت عشق افلاطونی هم یکی اینکه کسی به کسی دل ببنده ولی تمایلی به ایجاد رابطه ی جنسی نداشته باشه یا اصن بهش فکر نکنه حتی اگه اونطرف خودش رو در اختیار بذاره ، مثل همون اتفاقی که بین آلکیبیادس و سقراط رخ داد و از زبان افلاطون نقل شد. اما به نظر من و اونجوری که الان فهمیدم دقیقن سقراط یک نوع مفارقت از عالم ماده و همون چیزی که بهش میگن عدم تعلق به دنیا رو داره ، اصولن نه در این مورد بلکه در همه ی موارد دنیایی همین حالت رو داره، نسبت به ثروت، شهرت، یا حتی دانایی.
پس نسبت دل بستن دادن به سقراط و عدم تمایلش به رابطه ی جنسی ، اینکه از این قضیه استفاده بشه برای ساخت یه اصطلاح به نام عشق افلاطونی می تونه دچار اشکال باشه.
این رو هم بگم که ضیافت اصولن یه کتاب هست که به توصیف " عشق " می پردازه و مبانی فکری افراد مختلف رو بیان، این افراد که تو ضیافت حضور دارن هر کدوم نماینده ی یه قشر از جامعه هستن از آدم عادی تا پزشک، شاعر ، موزیسین که به بیان نظرشون درباره ی عشق می پردازن ، و به جز سقراط " در حقیقت افلاطون " که به عشق یه معنا و مفهوم خاص میده ، و به نظر من این قسمتش خیلی جذاب و دقیق هم هست و مذمت های عشق رو بیان میگه بقیه ی افراد صرفن به ستایش عشق می پردازن.
ساده اش رو بخوام بگم همه به عشق تمام خوبی ها رو نسبت دادن ، نگاه مخالف این بود که آیا عشق به ذات خوب هست یا نه بالعرض معشوق! یعنی این معشوق هست که عشق رو بالا می بره، و عشق چون در مسیر رسیدن به مطلوب هست و قصد عزیمت از تهیدستی به سمت غنا رو داره ، این طلب و خواست به سمت بالا رفتن اون رو زیبا جلوه میده در حالی که حقیقتن عشق زیبا نیست. بلکه یک فقیر بالذات.
و البته تر که نکات آموزنده ی بسیاری از زبان دیوتیما زن راهبه ی نقل میشه که سقراط مدعی هستش تمام آنچه از عشق می دونه رو این زن بهش آموخته و او رو از جهل درباره ی عشق به سمت آگاهی رهنمون کرده. خوندنشم اصن سخت نیست زبان روون و ساده ای داره.
