جز از کل

کتابی با حال و هوای دغدغه های انسان امروزی، راجع به ارتباط با اعضای خانواده، زندگی در شهر، قوانین حاکم بر جوامع، انتخابات، مسئولانی که برای دیگران تصمیم گیری می کنند و اداره ی امور جامعه رو بر عهده دارند، مردمی که گله وار زندگی می کنند با همان دغدغه های پوسیده ی انسان نخستین، منفعت طلبی، استیلای رسانه ها، دو رویی مردم در تمامی زمینه ها، فریادهایی که بدون پشتوانه ای آگاهانه سر داده می شود و تمامش بر می گردد به منفعت طلبی شخصی افراد، طعنه زدن به زندگی مومنانه بر مدار دین و خدا، یک خط سیر مظلوم نمایی در باب کشتار یهودیان توسط هیتلر و به طور کلی یهودیان البته بسیار رندانه و در لایه های پنهان متن، به قدر وسع و مطالعه ای که داشتم در جای جای کتاب از شخصیت های معروف سایر نویسندگان به صورت مستقیم و غیر مستقیم اشاره شده بود، مثل ایوان داستایوفسکی یا کتاب عامه پسند بوکفسکی، دلقک هاینریش بل و... 

با درون مایه ای رازآلود از ارتباط جسپر و پدرش مارتین که خواننده را از ابتدا تا انتهای کتاب درگیر خودش می کرد و البته نزاع عشقی مارتین و تری بر سر کارولین! 

از نظر من کتاب نقدی درست بر احوالات جهانی است که پسوند مدرن را یدک می کشد مثل آنجایی که به این مضمون می گوید مردم سر کار می روند تا میزشان را حفظ کنند و پشت میزشان هر تصمیمی را می گیرند، هر کاری می کنند بدون آنکه توجه کنند این تصمیم محل کارشان "اشاره به زمین" را نابود خواهد کرد 

مطمئنم خواننده ی این کتاب بیش از بیست مورد در جا جای کتاب با نویسنده احساس یکی بودن می کند، با نقدهایش به شیوه ی  زندگی امروزی همراه خواهد شد و جهان مشترکی در این زمینه با تولتز خواهد ساخت 

تعارف

... یعنی هر موقع صحبت از ترافیک میشه تو تلویزیون ها ، یکی از افراد حاضر در جلسه ، حالا فرقی نمی کنه ویژه برنامه باشه یا مثلن برنامه تخصصی یا دورهمی هر چی باشه حتمن حتمن یکی اون وسط این رو میگه ، بعله تو فرهنگ ما ایرانی ها از قدیم بوده که ، وقی دو نفر می خواستن وارد جایی بشن یا خارج بشن ، این به اون تعارف میزده که بفرمائید اول شما ، اون یکی به این یکی تعارف میزده که نه خیر بفرمائید  اول شما و سِپَساتِش " آخ جون یه واژه ی جدید دیگه ساختم* " بعله خلاصه بعدش طرف میگه این فرهنگ رو باید تو رانندگیمونم رعایت کنیم ، آخه یعنی چی همش همه می خوان از هم سبقت بگیرن
حالا من می خوام به این فرهنگ ایرانی اسلامی خودمون یه پنجره دیگه وا کنم و از یه زاویه ی جدیدی بهش بِنُگَرَم والا به جون همه ی بلاگی های قدیمی و جدیدی که دیگه نمی نویسن یا می نویسن ، که دیگه نظر میدن یا نمیدن ، به جان همه اشون

آما اون پنجره چی هست ، این هست ، که واقعن چه معنی داره آخه شمای صابخونه که مهمون برات اومده بهش همون اول شربت و چای تعارف می کنی ، بعدش براش میوه میاری ، بهش آجیل تعارف می کنی ، تازه تو آجیلت پر از پسته و ایناست ، که نشون میده جز قشر مرفه بی دردی " البته اصن مطلبی که می خوام بگم مرفه و غیر مرفه سرش نمیشه ها فقط اینجا بدترِ همین " بعدترش شام میاری همه میل می کنن ، بستنی تعارف می کنی ، عیدی هم میدی تازه ، واقعن نه واقعن ، این درسته که رمز وای فای خونه ات رو تعارف نمی کنی به این مهمان بنده ی خدا آیا " دقیقن این مساله تو خونه هایی که تو نقطه کور هستن بسیار رو اعصاب تر چون اینترنت گوشی اصن راه نمیده ، نگین نیست که جفت پا میام تو چشمتون ها ، دیدم که میگم "

واقعن واقعن این فرهنگ تعارف کردن رمز وای فای ها ، باید نهادینه بشه ، اصن یه جامعه پذیری شدیدی نیاز داره ، چون حقوق و تکالیف هم میاره ، مثلن حق مهمون این میشه که رمز وای بهش تعارف کنن ، بعد تکلیف و وظیفه ی مهمون اینه که نشینه همه ی اپلیکیشن های آپدیت نشدهُ فیلم های دانلود نشده اش با این اینترنت مفت به روزرسانی و دانلود کنه والا ، بعضی اینجور مهمونایی هستن که گند میزنن به همه چیز دیگه

حالا اصن یه همچین اتفاقی هم بیفته باز باید این تعارف رمز وای فای تو همه ی خونه ها ساری و جاری بشه ، که یه وقت خدای نکرده به مهمون این خونه و اون خونه تو این نقطه ی شهر یا اون نقطه ی شهر بد نگذره ، باشد که عمل کنیم تا دوستی هایمان ، صله ی ارحاممان بیشترتر گردد 

*فک کنم بعدن ها من معروف شم به  ـ داغون المعانی ـ

پ.ن
امیدارم عید خوبی رو گذرونده باشین
همه اتون رو دوس میدارم !!!