مُ حسن

شرمندگی کافی ست ، نه ، باید بمیرم از... 

بغضی که در چشمان محسن ، خشک گردیده ست

سرزندگی ام مُرده ، حال شادمانی نیست 

می فهمد این احساس را هر کس که غم دیده ست

 محسن بدون سر ،  سراسر غرق در حُسن است

این را ، هر آنکس عشق را فهمید ، فهمیده ست

من هم کمی معنیِ " ما رَأیتُ جَمیلا " را.... 

می فهمم ، اما ، نه ، در آن حدی که سنجیده ست

خب! نیستم ، مانند زینب ، مردِ سختی ها

اصلن تصور کردنش هم سخت و پیچیده است

با دیدن عکس اسارت ، چشم ها... خنجر...

غم رویِ افکارِ منِ دیوانه پاشیده ست

تنها نه در من ، بلکه در قلب همه مردم 

حسی شبیه " آه " ، بعدش گریه جوشیده ست