اجتماع اضداد در یک جیب رویایی
جیب هایش پر از حرف بود ، فهرستی از واژه های نامرتبط! درست شبیه آدم هایی که بودند آنجایی که نباید! و نبودند آنجایی که باید!
درست شبیه صندلی های خالیِ سالنی که فردی بدردنخور و نابلد دبیری اش را به عهده دارد! و این نابلدی هیچ ربطی به موضوع ، سلیقه ی مردم و یا هر دلیل دیگری ندارد! فقط واژه ی دبیری مفهومی دارد که برخلاف بسیاری از مفاهیم دیگر صرفن یدک کشیدنش ثمری نمی دهد! جنمُ جربزه ای می خواهد که در هر آدم خوب، باسواد، مقید به قیودی، یافت نمی شود! اصلن اگر همه ی خوبی های عالم را هم داشته باشی باز هم به همین صراحت می گویم که جمع کردن آدم ها زیرِ مدخلی به نام سقف سالن کار هر کسی نیست! هیچ ربطی هم به موضوع ندارد!
بعضی ها ساخته شده اند که فقط بنشینند ، بنویسند ، حرف بزنند ، استفاده کنند ، بالا بروند ، جایزه بگیرند و دوباره بیایند بنشینند! به این بعضی ها که عمومن هم خوددرگیری مزمن دارند وشاید هم آدم خوبی باشند که نباید اعتماد کرد و گفت این صندلی را بردار از اینجا و بگذار آنجا! و فجیع تر از این حالت دستوری این است که، خودِ نافهمش فکر کند توانایی این کار را دارد! و دقیقن در چنین روزی است که همایشی برگزار می شود با جمعیتی بالغ بر عدد انگشتان دست!
و من در این حالِ فعلی ام چقدر این جمله را دوست دارم و می پسندمش برای بیان: عدم توافق بهتر از توافق بد است! مرتبطش می شود این: همایش برگزار نکردن بهتر از همایش بد برگزار کردن است آقا یا خانم مثلن محترمِ کار نابلد!
