29 دی گفت

دیگر در تهران
خیابانی به نام نوفل لوشاتو نداریم

این پیام بالایی که از قلب هم آوایی مخابره شد! به نظرم قشنگ اومد نوشتم براتون ، موقع نماز رسیدیم محل " من و یکی از دوستام " نماز رو خوندیم الانم که اینجا هستم 

أکثرهم نساء ، این اولین عنوانی بود که به ذهنم رسید ، حضورشون چشمگیر بود شدید، حتی تو انتخاب شعارها هم دقیق تر بودن شدیدتر ، لبیک یا محمد گفتیم، مرگ بر فرانسه ،" این رو خیلی هماهنگ می گفت جمعیت بسیار دلنشین بود اونقد که آدم دوست نداشت تموم بشه "، وزارت خارجه اقدام انقلابی و بقیه ی شعارها هم همونایی بود که همیشه هست ، و اونی که من خیلی دوسش دارم ، خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست ، موقع این شعار آدم حس می کنه به رگ های بدنش نزدیک تر از همیشه ی دیگر اوقات زندگیِ!

این شعار مرگ بر شارلی ابدو هم یه جوری بود ، هم ریتم شعار هم خود شعار ! یه حالت سکته ای داشت آدم رو یاد موج مکزیکی هم می نداخت!

کلیت حال و هوای برادرا و خواهرا هم فوق العاده بود، حس خوبی داشت ، اونم به نظرم بر می گرده به حس مشترک ، حس مشترکی به نام محمد صل الله علیه و آله و سلم.

شعار می دادیم که یهو یه حرکت شگفتناک همه ی نگاه رو برد سمت خودش، یکی از تیرک تابلو نوفل لوشاتو رفت بالا و برگه ای که روش نوشته بود محمد رو چسبوند رو نوفل لوشاتو ، اینجا بود که جمعیت شعارِ عنوان این خیابان تعویض باید گردد رو سر دادن، یه شعار دیگه هم دادن الان یادم نمیاد ، قسمت  دومش این بود " محمد امین است "

یه اهل دل مو سپیدی هم بود ، از این اسپنددونی هایی که تو حرم امام رضا علیه السلام هست اسپنددونی رو تو دستش گرفته بودُ کلی باحال بود، اینجا بود که یکنواختی وضعیت ما رو بر آن داشت که بریم جلوتر ، جلو سفارتی ها بسیار آرام تر بودندُ اهل دعا و ذکر ، کلن فضای هر چه به سمت سفارت نزدیک تر و هر چه دورتر از سفارت  ، با هم دیگه فرق داشت و البته فشردگی هم اونجا بیشتر بود ، طبق زمان بندی و با اعلام پایان تجمع و خوندن دعای سلامتی امام زمان (عج) ، من نمی دونم چی شد ولی انگار تازه شروع شد! کلن جو تغییر کرد اون جلوتر که سر و صداش می یومد منتهی ما تصویر نداشتیم ، یکی هم این دورُ بر ما بودُ دنبال انقلاب چهارم! " البته فقط حرفش رو می زد مرد عمل نبود ، همین که بترسن هم کافیه دیگه نیست ؟" البته در همین حال دوستان از گرفتن عکس یادگاریُ اینا کم نمی ذاشتن ، گروه گروه و تکی !

ما برگشتیم که بریم ولی چ برگشتنی ، بیشتر موندیم ، همون تیرکِ بود گفتم اسم نوفل لوشاتو روش بود ، شدیدن در حال کنده شدن بود توسط دوستان، خلاصه کنده شد و جمعیت صلواتی فرستاد ، یه گروهی هم تابلوی کنده شده رو گرفتن دستشونُ حرکت کردن به سمت سفارت ، نکته ی باحال اینجا این بود که یه گروه از دختران هم تقریبن هشت ده نفری می شدن به صورت هماهنگ شعار دادن:برادر بسیجی بصیرت بصیرت!

من رو داری خنده ام گرفت! خیلی جالب بود حرکتشون ، سر بزنگاه روحانی محترمی اومدن و من هم سوء استفاده گر شرح ما وقع کردم ، روحانی هم گفت: الان موقع این شعار نیست ، نباید از اصل و هدف دور شد، همونی که ما رو دور هم جمع کرده ، حفظ انسجام تو همچین مواردی از همه بهتره! " خداییشم راست می گفت" البته گفتن که بعدن اونی که تابلو رو کنده باید شرعن هزینه خسارت رو به بیت المال برگردونه ! " من خودم بانی هستم واسه پرداخت ، حرکتشون خوب بود" البته اگه کمی شکیل تر با انبری چیزی می کندن بهتر بود ، قشنگ فیلم می گرفتن بولوتوث می کردن واسه دیپلمات های فرانسوی تا هم چین حساب کار دستشون بیاد ! بله امروز هر چی نوفل لوشاتو بود از سطح شهر پاک شد! انگار که از اولشم نبوده!

جای همه ی دوستان خالی بود، بسیار ساعات عبادت آمیز و خالصانه ی خوبی بود ، امید که مورد قبول حضرتش واقع شود.

Dirty World

بخاری را دوست ندارم ، هیزم و آتش را دوست دارم البته بدون دود اضافی ، بدون آنکه سیاه کند در و دیوار خانه را! ماشین را دوست ندارم ! اسب را دوست دارم البته بدون خراب کاری های روزانه اش

به لباس هایم احساس بدی دارم ، نمی توانم حس خوبی داشته باشم ، آخر آن ها با این حال و روزشان سهم زیادی در مریض شدن هایم دارند!

از داروهای شیمیایی متنفرم ! از شنیدن عنوان Bioterrorism به شدت متنفرتر! با دکتری که مرا نمی فهمد حال نمی کنم! اصلن از همین عنوان دکتر هم بدم می آید! حکیم را بیشتر دوست دارم ! حکیم علیِ ...

من حتی این روزها لب تابم را هم دوست ندارم آخر شنیده ام وقتی داغ می کند شروع می کند به تولید سم آن هم از نوع سرطان زایش!

من این خانه های چسبیده به هم را هم اصلن دوست ندارم! حتی پیدا کردن دختر و پسرهای اطراف خانه یمان را با نرم افزارهای فلانُ بهمان دوست ندارم ! من شدیدن موبایل زده شده ام! دوست داشتم او آن قدر دور از من بود که به خاطرش می رفتم بالای بلندترین تپه ی احساسُ آنجا آتش روشن می کردم آن وقت با دود حاصل آمده با رنج و زحمت با اوی محبوبم گپ می زدم

خواهر گلخانه با تمام ارادتی که به اسمت دارم اما از تو هم بدم می آید از برادرت سردخانه به شدت بیشتر! این چه وضعی است که راه انداخته اید هان؟ بلند می گویم که بدانید من از هر چه میوه ی فصل و غیر فصلِ در سردخانه ماندهُ در گلخانه پرورش یافته بدم می آید می شود بساطتان را جمع کنید بروید همان جایی که نبودید!

هی نان جان دو کلام هم تو گوش کن! من نان سبوس دار سفتُ سختِ نخراشیده ای را که مریضم نکند به نان خوش برُ روی سفیدِ باریک اندام ترجیح می دهم بسیار!

دلم خانه ای چوبی یا گلی می خواهد، با ظروف مسی با باغچه ای که سبزی هایش را خودم بکارم و گلدان هایی که بتوانم باهاشان حرف بزنم !

من از یخچالُ باطریُ لامپُ هر جیوه ی سرطان زا و گرم کننده ی زمین حالم به هم می خورد! دلم کوزه ای سفالی می خواهد با خوراک هایی که نمک سود شده اند یا آویزان اینورُ آنور خانه

من از هر چه لوازم آرایشی است بدم می آید ، از شنیدن این خبر که آرایشی جات را از جنین های سقط شده یا برای سقط پرورش یافته ، می سازند بالا می آورم انسانیت را! اینجاست که با آن گروه هم آوای این بلاگ حس مشترکی دست می دهد با این عنوان: Dirty World

دوست دارم عاشق ابروپیوستگان شوم، همان هایی که نقش های مینیاتوریشان، دل از در و دیوار های کهن اندیش عقل مسلک آدمیان گذشته برده است ، همان لپ گلی هایِ سرخاب سفیداب شده ی دامن چین دارِ محجوبِ چارقد به سر!

+  مخصوص مجردها