ناگیرا
نامیرا! سال ها بود اسمش رو شنیده بودم! خیلی هم دوسش داشتم! این واژه ی نامیرا رو میگم! یه جورایی خیلی مفهومی و خوشجل مجلِ!
منتهی از اونجایی که وقتی یه چیزی رو همه بخونن من اصن سراغش نمیرم! مثلن یه فیلمی رو همه ببینن من نمی بینم! اصن رفتن به جایی یا راهی که همه میرن منو ناراحت می کنه! نمی تونم باهاش کنار بیام!
این نامیراهم همه جا بود! هر جا صحبت از کتابُ معرفی کتاب می شد محال بود اسمی از نامیرا برده نشه! تقریبن یه چیزایی ازش شنیده بودم! خب تم مذهبیشم ناخودآگاه آدم رو ازش دور می کنه! حس می کنی با یه متن تکراری رو به رو هستی! ناخودآگاهِ هُ غرض و مرضش دیگه!
اما هفته ی پیش بود که یکی از دوستام این کتاب رو برام آورد " آدم خوب به این میگن ها! بهتون قول میدم هر کی کتاب برام بیاره بخونم " حتا حاضرم باهاش بشینم و ساعت ها درباره اش باهاش گپ بزنم!
هیچی دیگه نامیرا رو آورد که بخونم! منم باورم نمی شد که بتونم بخونمش! اصولن کتاب منو نگیره ولش می کنم! قمارباز و از رنجی که می بریم جز همین قاعده شدن! حتا امروز خواستم بخونمشون یه کم اینو خوندم یه کم اونو باز نشد که نشد!
کتاب باس گیرا باشه دیگه! آدمو بگیره که نتونی بذاریش زمین! حتا افسوس بخوری که چرا تموم شد! حتا بخوای دوباره بخونیش! این بخواهی حس خوبیه ها! ولی من یکی که اصن اینکارو نمی کنم!
جانم بگه براتون که نسبت به نامیرا یه حس ناگیرایی این مدلی داشتم! عجب جمله ای شد به نامیرا حس ناگیرا داشتم؟ اسم متن رو می خواستم بذارم نامیرا ولی میذارم ناگیرا والاع
اصن ناگیرا بذارم بهترم هست چون احتمالش هست یه ناآدم نافرمی مث خودم تا عنوان نامیرا رو ببینه اصن این متن رو نخونه! چون دارم اینو واسه همین مدل آدمایی می نویسم خب!
شروع کردم به خوندن نامیرا! اولین صفحه اش و شروعش اینقدر جذاب بود که تمام پیش داوری های منفی منو نسبت به خودش تو صدم ثانیه منهدم کرد! نه تنها نگاه منو به خودش عوض کرد که یه حس مثبت فوق العاده برام ایجاد کرد!
یه حس افسونگر! رویارویی انس و عبدالله! و گفت و گویی که شکل گرفته بود! با یه تصویرسازی استرس زای دلچسب! این حس تا آخر کتاب باهام بود. تم عاشقانه ی ربیع و سلیمه هم خب جای خودش رو داره تو کتاب! جالبه که بدونید به جز هانی بقیه ی شخصیت های مرد بیشتر نامردن! " البته شخصیت های اصلی رو میگم! " و شخصیت های زن داستان سلیمه ، ام وهب ، ام ربیع واقعن مردن!
زن منفی تو نامیرا نداریم! اما مرد تا دلتون بخواد!
خانوما و آقایون بخونین نامیرارو! نخوندینم از کف خودتون رفته! من که خوندم ، کف کردم!
