بی خیال
اخلاق بد اینه که وقتی از سرکار اومدی خونه، خسته کوفته، تن مردنیتو با لباس بیرون هم آغوشه پتو کنی و بیدار شدنت رو بسپری به خدا. اینجوریا میشه که گاهی قبل غروب بیدار میشی و فقط با سر درد بیدار نشدی اما از همه برنامه هات افتادی! این بیدار شدن قبل غروبی فقط یه اندکی با اون بعد غروبی متفاوته! که همون سردرد داشتن! وگرنه تو نتیجه فرقی با هم ندارن!
خدا نکنه یه سیستم بدی جا بیفته تو زندگی آدم! الان چند روزِ من این شکلی شدم، بعد شبا بیدارم ، بعدتر صبح ها سخت بیدار میشم. کلن اوضاع به هم ریخته ای شده. کلی وقت هدر میدم ها ولی همش حس می کنم وقت هیچ کاری رو ندارم. به نظرم میرسه بیشتر حال ندارم.
الان دوسالِ نیت کردم بشینم یه بار دیگه منظومه ملاهادی رو بخونم، اصن پا نمیده! زبان رو شروع کردم ولی اونجوری که باید و شاید بها نمیدم بهش، یه خط در میون شده.
اصن همه ی این ها ها برمی گرده به اخلاق بد آدم. بی توجهی ، بی اهمیتی ، بی ارزش شدن تمام امور، فکرای مزخرف و نداشتن تصمیم ، یه موقعی داری زبان می خونی میری تو فکر که آخه اینم شد آب و نون برو بشین دو آیه قرآن بخون. بعد داری قرآن می خونی میگی برو دوتا غزل حفظ کن که بیشتر به کارت میاد. می دونید این تو هم تو هم رفتن امورات خیلی ناچسب ، تهش واسه یکی مثل من میشه این جمله طلایی: بخواب و بی خیال باش!
